Σήμερα θα σας διηγηθώ μία μικρή αληθινή ιστορία. Μπορεί να σας κάνει να γελάσετε ή και να προβληματιστείτε. Μπορεί να σας θυμίσει κάτι ή κάποιον, μπορεί και όχι. Ήρωας της ιστορίας ένας παλιός μου γνωστός, ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, ο οποίος μου τηλεφώνησε πρόσφατα.
Είχαμε συναντηθεί 4-5 φορές όλες κι όλες και είχαμε να επικοινωνήσουμε περί τα 10 χρόνια. Με δυσκολία τον αναγνώρισα. Ζήτησε τη βοήθειά μου, καθώς επρόκειτο να κάνει μία παρουσίαση της εταιρίας του σε έναν πολύ σημαντικό πελάτη και δυσκολευόταν στη σύνταξη του κειμένου. Το ζήτημα ήταν εξαιρετικά επείγον για εκείνον, καθώς είχε δεσμευτεί να παραδώσει την παρουσίαση μέσα στην επόμενη ημέρα. Ακουγόταν πολύ αγχωμένος, μιλούσε γρήγορα, με δυσκολία κατάφερνα να ακούσω και να καταλάβω τι μου έλεγε.
Εγώ την ώρα που μου τηλεφώνησε ήμουν πολύ πιεσμένη, καθώς έπρεπε το τεύχος του περιοδικού να φύγει για το τυπογραφείο έως το μεσημέρι της επομένης. Του το εξήγησα και καθώς είχα όλη την καλή διάθεση να τον βοηθήσω, του ζήτησα να στείλει στο mail μου όλες τις απαραίτητες πληροφορίες για να μπορέσω να συντάξω την παρουσίαση, μόλις θα αποδεσμευόμουν από τις υποχρεώσεις μου. Τόνισα πως πριν το μεσημέρι δε θα ήμουν σε θέση να επικοινωνήσω μαζί του και τον παρακάλεσα να μη με ενοχλήσει ούτε εκείνος.
Ωστόσο την επόμενη ημέρα το πρωί κι ενώ δούλευα πυρετωδώς για το περιοδικό, με πήρε τηλέφωνο. Ήταν αδύνατο να του μιλήσω και έτσι του έστειλα μήνυμα, πως θα επικοινωνήσω μαζί του μόλις μπορέσω. Απάντησε πως ήταν πολύ επείγον και έπρεπε να μιλήσουμε άμεσα, οπωσδήποτε! Του τηλεφώνησα, για να ακούσω πόσο αγχωμένος ήταν, πως είχε ζητήσει κι από έναν άλλον συνάδελφό μου να του ετοιμάσει το κείμενο, αλλά ήταν πολύ δυσαρεστημένος με το αποτέλεσμα, πως έπρεπε να έχει άμεσα την παρουσίαση, γιατί θα βρισκόταν εκτεθειμένος απέναντι στον σημαντικό υποψήφιο πελάτη κ.λπ. κ.λπ.
Επίσης, επέμενε να μου δώσει στο τηλέφωνο μία συνεργάτιδά του, για να της πω τι ακριβώς χρειάζομαι για την παρουσίαση!!! Όπως ήταν προφανές, δεν είχε μπει στον κόπο να κρατήσει σημειώσεις με όσα του ζήτησα. Εκνευρισμένη, επανέλαβα για μία ακόμη φορά τα στοιχεία που έπρεπε να μου στείλει. Τελικά στις 4 το απόγευμα έφτασε το περιβόητο mail. Συνεπής στην υπόσχεσή μου, στρώθηκα στη δουλειά και κατάφερα να του στείλω το κείμενο σε δύο ώρες. Αποτέλεσμα; Ακόμη περιμένω έστω ένα τυπικό ευχαριστήριο μήνυμα…
Νομίζω πως αξίζει να σταθώ σε κάποιες πτυχές της μικρής μου ιστορίας, ακριβώς επειδή πρόκειται για έναν ασφαλιστικό διαμεσολαβητή και δεν μπόρεσα να μην κάνω το συσχετισμό της δικής μας επικοινωνίας με την προσέγγιση ενός δυνητικού πελάτη.
- Επικοινώνησε μαζί μου μία στιγμή που εγώ δεν είχα το χρόνο να μιλήσω μαζί του, κάτι που του διευκρίνισα ξεκάθαρα. Παρ’ όλα αυτά ήταν ιδιαίτερα πιεστικός και είπε όσα ήθελε να πει, σίγουρα όχι με τον πιο απλό και κατανοητό τρόπο.
- Ελάχιστη σημασία έδωσε σε όσα εγώ έλεγα, με αποτέλεσμα να επανέλθει την επόμενη ημέρα, ακόμη πιο πιεστικός, ζητώντας μου εκ νέου τις πληροφορίες που του είχα δώσει την προηγουμένη.
- Αγνόησε το αίτημά μου να μη με ενοχλήσει με άλλα τηλέφωνα, γιατί είχα μία πολύ δύσκολη ημέρα, προβάλλοντας τη δικαιολογία πως ήταν εξαιρετικά επείγον να μιλήσουμε, επιχείρημα που αποδείχθηκε πέρα για πέρα αναληθές.
- Παρά το επείγον του πράγματος, ο ίδιος καθυστέρησε πολύ να στείλει τις απαιτούμενες πληροφορίες, για να φτιαχτεί το κείμενο που τόσο βιαζόταν να στείλει στον πελάτη. Εδώ βέβαια θα πρέπει να υπογραμμίσω πως έτρεχε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή για να ετοιμάσει την παρουσίαση της εταιρίας του για έναν πολύ σημαντικό (μεγάλη επιχείρηση) πελάτη. Κανένας προγραμματισμός, καμία οργάνωση.
- Τέλος, αφού πήρε αυτό που χρειαζόταν -εγκαίρως και αφιλοκερδώς- εξαφανίστηκε, μη μπαίνοντας στον κόπο να με ευχαριστήσει, ακόμη κι αν το δημιούργημά μου δεν του άρεσε, έστω και μόνο για το χρόνο που του αφιέρωσα.
Όπως καταλαβαίνετε, όλη του η προσέγγιση ήταν η επιτομή του «τι ΔΕΝ πρέπει να κάνουμε όταν επικοινωνούμε με έναν υποψήφιο πελάτη» και πραγματικά μου προκάλεσε μεγάλη θλίψη και προβληματισμό. Ένωσα τα χέρια και προσευχήθηκα να εκπροσωπεί μία πολύ μικρή μειονότητα της ελληνικής ασφαλιστικής διαμεσολάβησης.
Γιατί αν ένας -πολύ έμπειρος- ασφαλιστικός διαμεσολαβητής, παρά τις πολλές ώρες επιμόρφωσης, εκπαίδευσης, ειδικών σεμιναρίων και ό,τι άλλο, δεν μπορεί να εφαρμόσει τους βασικούς κανόνες επικοινωνίας, δεν μπορεί να δείξει τον στοιχειώδη σεβασμό στον συνομιλητή του και απλά ενδιαφέρεται μόνο να πάρει στα γρήγορα αυτό που θέλει -το κείμενο, το συμβόλαιο κ.ά.- τότε το μέλλον του κλάδου μας φαντάζει πραγματικά ζοφερό. Όσες καμπάνιες κι αν γίνουν, όσα κίνητρα κι αν δεήσει να μας δώσει κάποια στιγμή κάποια κυβέρνηση, αγκαλιά με το 2% του ΑΕΠ θα περάσουμε το υπόλοιπο του βίου μας!
Πέπη Μοίραλη
φωτογραφία: https://aberrantcrochet.com/
