Προσπαθώντας να προασπίσει τις ξενοδοχειακές επιχειρήσεις, η κυβέρνηση έδωσε και στον κλάδο μας την υποχρεωτικότητα ασφάλισης Αστικής Ευθύνης.
Μέσα στη δέσμη των μέτρων που πρότειναν οι ενώσεις και τα σωματεία ξενοδόχων και που απ’ ό,τι διαφαίνεται θα αποδεχτεί η κυβέρνηση ενόψει εκλογών, είναι και η θέσπιση της υποχρεωτικής ασφάλισης αστικής ευθύνης, η οποία βρίσκεται σε ισχύ για τις τουριστικές μονάδες. Τις προτάσεις πυροδότησαν τα εντυπωσιακά έσοδα από βραχυχρόνιες μισθώσεις, τα οποία κατά το 2021 ανήλθαν στα €1,3 δισ., ενώ για το 2022 αναμένονται ακόμη υψηλότερα.
Πακέτο μαζί με την ασφάλιση αστικής ευθύνης, προτείνεται ελάχιστο εμβαδόν 10 τ.μ. για το δωμάτιο και 18 τ.μ. συνολικά, ανώτατος αριθμός 10 δωματίων, ο φυσικός φωτισμός και αερισμός, η θέρμανση και ψύξη και πιστοποιήσεις πυρασφάλειας και υγιεινής, καθώς και εφαρμογής υγειονομικών πρωτόκολλων σε περιπτώσεις πανδημίας.
Τα άλλα 6 μέτρα αφορούν σε:
– χρονικούς περιορισμούς (90 μέρες ή 60 για νησιά με κάτω των 10.000 κατοίκων ή σε περιοχές με χαμηλή μέση πληρότητα των κύριων ξενοδοχειακών καταλυμάτων, καθώς και περιορισμό των κατοικιών βραχυχρόνιας μίσθωσης, εάν αυτές υπερβαίνουν το 50% των μόνιμων κατοικιών.
– Όριο δύο ακινήτων ανά εκμισθωτή, εκτός εάν έχει συσταθεί εταιρία.
– Φορολόγηση αντίστοιχη με αυτή των ξενοδοχειακών μονάδων (ΟΤΑ, τέλη καθαριότητας και φόρος διαμονής, αλλά και ΦΠΑ μετά την πάροδο τριετίας αποκλειστικής διάθεσης σε βραχυχρόνιες μισθώσεις).
– Ενημέρωση και σύμφωνη γνώμη του 51% των συνιδιοκτητών μετά από ψηφοφορία κατά τη Γενική Συνέλευση της πολυκατοικίας ή του συγκροτήματος και τέλος,
– ΕΛΕΓΧΟΥΣ & ΚΥΡΩΣΕΙΣ.
Αυτό το τελευταίο, το καταγράφω με Κεφαλαία, γιατί είναι το πιο ουσιαστικό και συγχρόνως το πιο αμφίβολο. Έχουμε όλοι «χορτάσει» από πολυνομία στην Ελλάδα, χωλαίνουμε όμως οικτρά στην εφαρμογή. Και δεν είναι ότι προασπίζομαι την άποψη του βούρδουλα ή του αστυνομικού πάνω από το κεφάλι μας… Το αντίθετο. Όμως, κατά την ταπεινή μου άποψη, αυτή η πολυνομία, αυτές οι τόσο συχνές αλλαγές στις διατάξεις, η καταιγίδα των ερμηνευτικών εγκυκλίων (γιατί κανείς δεν καταλαβαίνει τι εννοεί ο ποιητής) και βεβαίως αυτό το τραγικό πάρε-δώσε μεταξύ πολιτικών και ομάδων επιρροής, σε κάνει κάποια στιγμή να χάνεις τον μπούσουλα. Να αγανακτείς τόσο πολύ, που να μην σε νοιάζει… Και το χειρότερο, να χάνεις την εμπιστοσύνη σου στο κράτος… Αυτό που τόσο σωστά περιέγραψε ο Μπόρχες ως κοινό των Λατίνων με τους Έλληνες: «το κράτος θεωρεί τους πολίτες του αναξιόπιστους και οι πολίτες δεν τρέφουν κανένα αίσθημα εμπιστοσύνης προς την κρατική διοίκηση».
Να δω ποιος ακριβώς και πώς θα ελέγξει την ύπαρξη ασφαλιστηρίου συμβολαίου Αστικής Ευθύνης στα ΑirBNB, όταν εδώ και τόσα χρόνια δεν μπορούν ούτε τα ανασφάλιστα οχήματα να συμμαζέψουν…
Μαρίνα Δρακάτου
