Λίγες μέρες πριν έπεσε στα χέρια μου ένα ασφαλιστήριο του Κλάδου Αυτοκινήτων πολύ γνωστής εταιρίας, με διάρκεια κάλυψης μέσα στο 2011. Τον πολλαπλασιασμό που έγινε αυτόματα στο μυαλό μου, ακολούθησε μια γλυκιά νοσταλγία και αμέσως μετά τρόμος…
Δεν ανακάλυψα σαφώς κάτι καινούργιο, αλλά αυτές οι στιγμές που συνειδητοποιείς κάποια πράγματα (συνήθως όχι ευχάριστα) είναι πάντα σκληρές, εσωτερικά.
Το γεγονός πως οι μειώσεις ασφαλίστρων που υπέστη ο συγκεκριμένος Κλάδος άγγιξαν και ίσως ξεπέρασαν το 50%, συμπαρασύροντας φυσικά και τα εισοδήματά μας σε αντίστοιχα ποσοστά, είναι πια γνωστό σε όλους. Γνωστό είναι επίσης πως όλα όσα συνδέονται με τον συγκεκριμένο κίνδυνο αυξάνονται: Τροχαία Ατυχήματα, Σοβαροί ή/και Θανατηφόροι Τραυματισμοί, κόστος επισκευών, κόστος ανταλλακτικών, η λίστα τελειωμό δεν έχει!
Πώς απαντάει για πολλοστή φορά η αγορά μας; Μειώσεις, μειώσεις και πάλι μειώσεις! Και όχι μόνο στα ασφάλιστρα φυσικά, γιατί εδώ μπαίνουν στην εξίσωση και οι αποζημιώσεις, για τις οποίες το θέμα έχει αρχίσει ήδη να δυσκολεύει και να θυμίζει παλαιότερες εποχές, που οι προστριβές με τους πελάτες μας λόγω αυτών ήταν μέρος της σκληρής καθημερινότητάς μας.
Το ερώτημα είναι ένα και καίει: Γιατί όλη αυτή η απαξίωση σε ένα προϊόν, που στατιστικά και λόγω των συνθηκών που προαναφέρθηκαν, φιγουράρει αν όχι στην πρώτη θέση της σχετικής λίστας, πάντως σε υψηλότατη θέση σε ό,τι αφορά τα ποσά αποζημιώσεων που δίνονται κάθε χρόνο στη χώρα μας; Και είναι αυτό κάτι που οι ασφαλιστικές εταιρίες υπάρχει έστω και μια πιθανότητα να μην το γνωρίζουν και να μην το αξιολογούν;
Η ανησυχία η οποία καθημερινά εντείνεται στις τάξεις των Ασφαλιστικών Διαμεσολαβητών για τα παραπάνω, σε συνδυασμό με τις γνωστές σε όλους πρακτικές Αθέμιτου ανταγωνισμού, αλλά και την προσπάθεια που καταβάλλεται να μείνουμε με κάθε τρόπο εντός αγοράς, δυστυχώς διαμορφώνουν μια κατάσταση η οποία στο πολύ άμεσο μέλλον θα φέρει όλους μας προ σοβαρών και πάντως όχι θετικών εξελίξεων.
Παρά το ότι τα παραδείγματα όπως το πιο πρόσφατο (City), με τις εταιρίες πυροτεχνήματα και το που η λογική του φτηνού ασφαλίστρου οδηγεί είναι πάρα πολλά, η αγορά μας δείχνει πολύ αργά αντανακλαστικά και πάντως όχι με διορθωτική διάθεση.
Με δεδομένο ότι οι ασφαλιστικές εταιρίες, παρόλο που οφείλουν να λαμβάνουν υπόψη τα παραπάνω πορεύονται ύποπτα προς την αντίθετη κατεύθυνση, δυστυχώς μια ακόμη απειλή για το μέλλον μας προστίθεται στις ήδη υπάρχουσες. Η ευθύνη που μας αναλογεί πάντα θα εξαντλείται στην καθημερινή μας προσπάθεια για την ανάδειξη της σημασίας της ασφάλισης αλλά και της διασφάλισης της βιωσιμότητάς μας ως επαγγελματικός κλάδος, κάτι που στενεύει ακόμη περισσότερο τα περιθώριά μας για ουσιαστική αντίδραση στη διαφαινόμενη δυσχερή κατάσταση που πρόκειται να περιέλθουμε.
