Παρότι οι αυξημένες πληθωριστικές τάσεις έχουν ξεκινήσει να διαφαίνονται από τους πρώτους μήνες της πανδημίας, εκεί στο πρώτο τετράμηνο του 2020, το ερώτημα του πόσο θα αυξηθεί ακόμη ο πληθωρισμός και πότε, έδειχνε να μην απασχολεί κανέναν, αφού -και λογικό- η προσοχή μας ήταν εστιασμένη στην εξέλιξη της πανδημίας, στις διασωληνώσεις, στους νεκρούς και στην αποτελεσματικότητα των εμβολίων.
Και παρά το γεγονός ότι βλέπαμε τον πληθωρισμό να έρχεται κατ’ επάνω μας, ως αγορά βρισκόμαστε απροετοίμαστοι απέναντι στις πληθωριστικές εξάρσεις, αφού:
1. Δεν έχουμε προϊόντα που να παρακολουθούν τις πληθωριστικές διακυμάνσεις.
2. Δεν αναπροσαρμόζουμε τις ασφαλιζόμενες αξίες των πελατών μας, έτσι ώστε να ανταποκρίνονται στα νέα κόστη και τις αξίες.
Τι εννοώ; Το απλούστατο, πουλάκια μου… Μόνο τα οικοδομικά υλικά, πάσης φύσεως, έχουν αυξηθεί κατά μέσο όρο 26%, ενώ το κόστος των εργατικών γύρω στο 5% κατά την τελευταία 3ετία, σύμφωνα με τα στοιχεία του EuroBarometer. Περαιτέρω παράγοντες, όπως η ραγδαία άνοδος των τιμών στην ενέργεια, θα εκτοξεύσουν ακόμη περισσότερο το κόστος της ανοικοδόμησης και της επισκευής των κτηριακών εγκαταστάσεων μετά από ένα καταστροφικό συμβάν, ειδικά εάν αυτό είναι διευρυμένης κλίμακας, συνθήκη κατά την οποία η αυξημένη ζήτηση τόσο σε υλικά όσο και σε ανθρώπινο δυναμικό θα εκτοξεύσει ακόμη περισσότερο το κόστος.
Άραγε έχουμε συνυπολογίσει κάποιον από αυτούς τους παράγοντες στις ανανεώσεις των ασφαλιστήριων Περιουσίας; Μάλλον όχι. Και για να είμαι απολύτως ειλικρινής μαζί σας, πολύ φοβάμαι ότι, όχι μόνο δεν έχει συνυπολογιστεί το διαρκώς αναρριχόμενο κόστος, αλλά οι ήδη υπασφαλισμένοι κίνδυνοι, που ασφαλίζονται χωρίς καμία μεταβολή στις αξίες, εδώ και τρία ή πέντε χρόνια, θα αποδειχθούν ακόμη περισσότερο υπασφαλισμένοι κι εμείς ως αγορά θα φανούμε για μια ακόμη φορά αδύναμοι να εκπληρώσουμε τις υποσχέσεις μας.
Φαντάζομαι ότι αντιλαμβάνεστε πως μία υπασφαλισμένη κατοικία, εάν καταστραφεί, δεν θα μπορεί με την αποζημίωση, που υπολογίζεται ότι θα εισπράξει ο ιδιοκτήτης, να ξαναχτιστεί.
Και εάν, σύμφωνα με την Ένωση Ασφαλιστών Property & Casualty των ΗΠΑ, μόνο το 30% των εκεί ασφαλισμένων έχει αναπροσαρμόσει τα κεφάλαια κάλυψης της περιουσίας του, στην Ελλάδα μπορούμε άνετα να μιλάμε για το 1% ή και το 0% κι αυτό, κυρίως, για τους επιχειρηματικούς κινδύνους…
Γίνεται επομένως εύκολα αντιληπτό ότι με αυτή την «τακτική» οι ασφαλιστικές δεν μπορούν να συγκεντρώσουν τα σωστά ασφάλιστρα, τα ασφάλιστρα δηλαδή που θα τους επιτρέψουν να ανταποκριθούν με τρόπο σωστό και καίριο στις υποχρεώσεις τους, χωρίς να διακυβεύεται η φερεγγυότητά τους.
Γιατί, λοιπόν, χρυσούλια μου, δεν αναπροσαρμόζετε συστηματικά και μεθοδικά τις ασφαλιζόμενες αξίες των πελατών σας; Εκτός από τη βασική αιτία, που είναι η «άρνηση» του πελάτη να πληρώσει υψηλότερο ασφάλιστρο -μόνιμη πλέον συνθήκη-, η αλήθεια είναι ότι αυτή τη στιγμή ως αγορά δεν έχουμε και τους μηχανισμούς, τα εργαλεία, για να υπολογίσουμε το κόστος αντικατάστασης, πέρα βεβαίως από τους δείκτες της ΕΛ.ΣΤΑΤ., που συνήθως είναι ωραιοποιημένοι και όχι τόσο επίκαιροι ή τις αντικειμενικές αξίες ακινήτων, που στο περίπου προσδιορίζουν την αξία επανακατασκευής (αφού σου μένει το οικόπεδο) ή λαμβάνοντας ως «μέτρο» την αυθαίρετη λαϊκή σοφία του ιδιοκτήτη, που τα ξέρει όλα και χρησιμοποιεί και ως επιχείρημα το «αν δεν χτίσεις και δεν παντρέψεις, δεν ξέρεις τι θα πει ζωή».
Μαρίνα Δρακάτου
