Λέω τώρα εγώ… Μήπως με την ευκαιρία της αναθεώρησης του Solvency II, είναι ευκαιρία τα στελέχη της εποπτεύουσας αρχής να δώσουν σε έναν καλό και ικανό μεταφραστή το κείμενο της οδηγίας περί διαμεσολάβησης, μήπως και τελειώσει αυτή η «υποκριτική» -κυριολεκτικά και μεταφορικά- παράσταση περί απαγόρευσης της συνεργασίας και της συνέργειας μεταξύ μεσίτη και πράκτορα; Και λέω, χρυσούλια μου, να το δει η ΔΕΙΑ, γιατί από όλη την Ευρωπαϊκή Ένωση, μαζί και η Αγγλία που τώρα πια δεν είναι, μόνο εμείς, δηλαδή μόνο η Τράπεζα της Ελλάδος, επέβαλε τέτοια στεγανά, τα οποία τελικώς στρέφονται σε βάρος του πελάτη, δηλαδή σε βάρος της πλευράς της συναλλαγής, που υποτίθεται ότι η ΔΕΙΑ πασχίζει να προστατεύσει.
Παράδειγμα: Έστω ότι ένας πράκτορας που ασχολείται κυρίως με αυτοκίνητο, πυρός και υγεία έχει έναν καλό πελάτη που χρειάζεται ασφάλιση D&O. Ο πελάτης εκφράζει την επιθυμία του, τις απορίες του και ζητάει τη συμβουλή του πράκτορά του. Ο πράκτορας, που δεν γνωρίζει το θέμα, επιφυλάσσεται να απαντήσει. Ρωτάει και άλλους πράκτορες, φίλους και συναδέλφους, που του απαντούν ότι ο συγκεκριμένος κλάδος χρειάζεται μεσίτη. Έστω ότι βρίσκει τον μεσίτη. Ο μεσίτης δεν μπορεί να εμφανιστεί στον πελάτη μαζί με τον πράκτορα, γιατί το απαγορεύει η IDD. Επίσης ο μεσίτης δεν μπορεί να επικοινωνήσει απ’ ευθείας με τον πελάτη τού πράκτορα, ούτε να τον εξυπηρετήσει με την εντολή διερεύνησης που έχει πάρει ο πράκτορας… Πρέπει είτε να επικοινωνεί με τον πράκτορα και ο πράκτορας να τα μεταφέρει στον πελάτη είτε να συνεργαστεί απ’ ευθείας -με την ανάλογη εντολή- με τον πελάτη, εξέλιξη που προφανώς δεν θα γίνει αποδεκτή από τον πράκτορα.
Εάν, παρ’ ελπίδα, βρεθεί τρόπος να υλοποιηθεί η συνεργασία -είτε μέσω της πρακτορειακής που έχει συστήσει ο μεσίτης είτε συνεργασία με αμοιβή σύστασης (και 24% ΦΠΑ), ο πελάτης θα καταλήξει να έχει 2 ασφαλιστικούς συμβούλους, πράγμα που καθόλου δεν τον διευκολύνει στη διαχείριση των ασφαλιστικών του αναγκών και βεβαίως αυτή η πολυδιάσπαση δεν του δίνει και την ευκαιρία να διεκδικήσει από την ασφαλιστική καλύτερους όρους και προϋποθέσεις ασφάλισης.
Επομένως, ποιος είναι ο χαμένος της υπόθεσης κα Σεληνιωτάκη μου; Ο πελάτης που τόσο κόπτεσθε όλοι εσείς εκεί στα υπουργεία και στις εποπτικές αρχές να διασφαλίσετε…
Γιατί καλά κάνει η IDD και διαχωρίζει μεσίτες και πράκτορες σε επίπεδο αρχής (ο μεσίτης για τον πελάτη, ο πράκτορας για την εταιρία) σε επίπεδο γνωστικό, αλλά και σε επίπεδο συμβατικής ή μη σχέσης με τις ασφαλιστικές (για αυτό το τελευταίο δεν ορκίζομαι κιόλας), αλλά το να μπορούν να συνεργαστούν χωρίς φόβο και πάθος, προκειμένου να προσφέρουν την καλύτερη και πληρέστερη εξυπηρέτηση στον πελάτη τους και με το ίδιο σύστημα ανταμοιβής (ήτοι με προμήθεια), ποιον προστατεύει τελικά;;; Τον πελάτη πάντως, σίγουρα όχι…
