Αρχική » Είμαστε όλοι χαρούμενοι…
ΔΕΝ ΠΑΘΑΜΕ ΚΑΙ ΤΙΠΟΤΑ

Είμαστε όλοι χαρούμενοι…

Γιατί μόλις το 13% των καμμένων σπιτιών ήταν ασφαλισμένα…

Άλλη μία εξουθενωτική στατιστική για τη χώρα μας, για τη νοοτροπία με την οποία αντιμετωπίζουμε την καθημερινότητά μας, αλλά και το μέλλον, τόσο το δικό μας, όσο και αυτών που αγαπάμε.

Και από αυτό το 13% δεν είναι ξεκάθαρο τι ποσοστό είναι ασφαλισμένο με δική του πρωτοβουλία ή λόγω υποχρέωσης που προκύπτει από δανειακή σύμβαση.

Η κυβέρνηση, τα έχουμε πει ξανά και ξανά, αρνείται πεισματικά να απεκδυθεί του πατερναλιστικού της ρόλου και να αναθέσει στους ειδικούς την ασφαλιστική κάλυψη όλων των κτηρίων της επικράτειας και για σεισμό και για φωτιά και για πλημμύρα.

Αυτή είναι η πρώτη παράμετρος του προβλήματος.

Η δεύτερη, αφορά στις ευθύνες που έχουμε εμείς ως αγορά και στην επαγγελματική ευθύνη που έχει ο κάθε ασφαλιστικός σύμβουλος -είτε λέγεται πράκτορας είτε μεσίτης είτε χρηματοοικονομικός σύμβουλος- απέναντι στη σωστή κάλυψη των αναγκών του πελάτη του. Το ανάλογο έντυπο, σύμφωνα με την IDD, προβλέπει ιεράρχηση των αναγκών κατά τη διάρκεια της αρχικής συνέντευξης. Και ο πελάτης βάζει συνήθως πρώτα την υγεία, μετά τη διασφάλιση του εισοδήματος και μετά όλα τα άλλα… το σπίτι, το αυτοκίνητο, το σκάφος κ.ο.κ.

Συνήθως ο ασφαλιστικός σύμβουλος χαίρεται, γιατί σε αυτές τις καλύψεις τόσο το ασφάλιστρο, όσο και η προμήθεια αξίζουν τον κόπο.

Χαίρεται και ο διευθυντής πωλήσεων, γιατί έχει στήσει τον κανονισμό, τον διαγωνισμό και τα bonus με κεντρικό άξονα την υγεία και τη ζωή.

Κι έτσι, όταν ο πελάτης αποφασίζει πως το πιο σημαντικό αγαθό που χρήζει ασφαλιστικής κάλυψης είναι η υγεία του, όλοι επιδοκιμάζουν και τον προσανατολίζουν στο πιο πλούσιο πρόγραμμα, σε αυτό με εσω- και εξω- νοσοκομειακές καλύψεις, τσεκάπ, πρώτη ή lux θέση νοσηλείας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, συχνά ακόμη και σε όλον τον κόσμο.

Χωρίς κανείς να σκεφτεί ούτε για μία στιγμή να πει στον υποψήφιο προς ασφάλιση «Ωραίο αυτό που θέλεις για σένα και την οικογένεια, αλλά αν γίνει σεισμός, πλημμύρα, φωτιά -φαινόμενα πλέον τόσο πιθανά, όσο πιθανή είναι και μια δύσκολη ασθένεια- πού θα μείνεις εσύ κι η οικογένειά σου; Σε lux δωμάτιο στο Υγεία;».

Αντί να προτρέψει τον άνθρωπο που βρίσκεται απέναντί του ΝΑΙ να αγοράσει υγεία, ΝΑΙ να αγοράσει σύνταξη ή επένδυση για τις σπουδές των παιδιών του, αλλά συμβόλαιο με ασφάλιστρο που θα του επιτρέψει πρώτα απ’ όλα να διασφαλίσει την εστία, το καταφύγιό του, την ομαλή καθημερινότητά στη ζωή του -εάν και όπου το ζήτημα είναι οικονομικό-, αφήνει την ασφάλιση Πυρός στην 4η ή 5η θέση της ιεράρχησης αναγκών, συχνά μετά από το αυτοκίνητο και το σκάφος και προχωρεί ακάθεκτος, έχοντας και το κεφάλι του ήσυχο: «εγώ τον ρώτησα και μου απάντησε ότι το σπίτι δεν ήταν στις άμεσες προτεραιότητές του».

Κι έτσι είμαστε όλοι ήσυχοι και κυρίως χαρούμενοι… Ο ασφαλισμένος, γιατί θα λάβει περίθαλψη βασιλική, ο ασφαλιστικός σύμβουλος, γιατί θα πάρει προμήθεια και θα πιάσει το στόχο, ο διευθυντής πωλήσεων γιατί και αυτός θα πιάσει τον δικό του στόχο και bonus, η ασφαλιστική εταιρία γιατί η ασφάλιση κατοικιών έχει πολλή διαχείριση και δεν τρελαινόμαστε κιόλας όσο το πλήθος των συμβολαίων είναι περιορισμένο και άρα μικρό το περιθώριο κέρδους, η ΕΑΕΕ που κάνει καμπάνιες one off και απογοητεύεται εάν με τα φιλμάκια και τα cartoons δεν ανεβαίνει η ασφαλιστική συνείδηση και βεβαίως το κράτος, που σε κάθε καταστροφικό γεγονός εξακολουθεί να παίζει τον ευτελή -κατά τη άποψή μου- ρόλο του εθνοσωτήρα…

Ξέρετε όλοι σας πολύ καλά πως ένα ασφαλιστήριο κατοικίας -με περιεχόμενο και σεισμό- δεν ξεπερνάει, για τον μέσο όρο των σπιτιών, τα 200 με 250 ευρώ το χρόνο. Υπάρχουν στην αγορά και ακόμη πιο φθηνά προγράμματα, με ασφάλιστρο €1 ανά τετραγωνικό…

Πιο φθηνά κι από το ασφάλιστρο αυτοκινήτου. Που όμως, επειδή είναι φθηνά, δεν είναι και ελκυστικά… Σπανίως έχουν bonus και ακόμη πιο σπάνια παίρνουν βραβεία… Για ταξίδια ούτε λόγος…

Η παραγωγή του αυτοκινήτου ναι, επιβραβεύεται… Η ζωή και η υγεία δεν το συζητώ… Αλλά η ασφάλιση κατοικίας στέκεται εκεί πίσω από τις κουίντες, στα παρασκήνια και περιμένει την υποχρεωτικότητα για να βγει στη σκηνή. Τη στιγμή δηλαδή που δε θα χρειάζεται να την πουλήσει κανένας ασφαλιστικός σύμβουλος…