Η πολυαναμενόμενη ανακοίνωση των μεταρρυθμίσεων, που ζητά επίμονα εδώ και πολλά χρόνια η αγορά μας, δεν έγινε ποτέ.
Παρακολουθήσαμε όλοι με ιδιαίτερη αγωνία τόσο την ομιλία όσο και τη συνέντευξη του πρωθυπουργού Κυριάκου Μητσοτάκη στο πλαίσιο της ΔΕΘ, ακούσαμε με προσοχή τα όσα ανακοίνωσε για τους νέους και την ψηφιακή τεχνολογία, για τα τέλη κινητής τηλεφωνίας, για την επικουρική ασφάλιση που θα είναι κεφαλαιοποιητική, για την κατάργηση του φόρου στις γονικές παροχές και για τη μείωση του φορολογικού συντελεστή από το 22% στο 15% για τις μικρομεσαίες επιχειρήσεις που προχωρούν σε εξαγορές και συγχωνεύσεις.
Όμως δεν ακούσαμε τίποτα απολύτως για το Συνεγγυητικό Ταμείο Φυσικών Καταστροφών.
Έχω μία και μοναδική εξήγηση: οι κυβερνήσεις μας, όλες ανεξαρτήτως ιδεολογικής τοποθέτησης, αρέσκονται, «φτιάχνονται» για να το πω πιο λαϊκά, με τον ρόλο του Πατερούλη. «Εμείς είμαστε εδώ για εσάς, εμείς είμαστε εδώ για να σας συντρέξουμε μετά από κάθε σεισμό, φωτιά, πλημμύρα». Και πράγματι, είναι όλοι εκεί, όλοι επισκέπτονται τις πληγείσες περιοχές, όλοι υπόσχονται πως θα κάνουν όλα τα αναγκαία κι ακόμη περισσότερα για την αποκατάσταση της καθημερινότητας, όλοι για όλους και κανείς κανενός, όπως τραγουδάει ευστόχως η Άλκηστις Πρωτοψάλτη. Γιατί μετά την απομάκρυνση των τηλεοπτικών συνεργείων, μετά από τις εξαγγελίες για εφάπαξ καταβολές τριών, τεσσάρων, δεκαπέντε χιλιάδων ευρώ, για επιδότηση ενοικίου και αναστολή πληρωμής υποχρεώσεων -φόρων, δανείων, εισφορών-, έρχεται η λησμονιά…
Μετά τις φωτιές της Εύβοιας, που είναι η γενέτειρα και ακόμη ζουν εκεί οι γονείς και οι συγγενείς του, ο Γιώργος Ζάχος μου ζωγράφισε με λόγια απλά την κατάσταση: «Εντάξει τα επιδόματα και η ενίσχυση. Άντε και πήραν τα τέσσερα ή τα πέντε χιλιάρικα ή δεν ξέρω τι άλλο. Ποια θα είναι όμως πλέον η καθημερινότητα αυτών των ανθρώπων; Των απλών ανθρώπων, που ξυπνούσαν το πρωί για να πάνε στο χωράφι, για να ταΐσουν τα ζώα τους, για να ανοίξουν το φούρνο, το καφενείο του χωριού, για να πάνε στην εκκλησία τους. Δεν κάηκαν μόνο τα σπίτια και τα μαγαζιά τους… Κάηκε η ζωή τους, οι συνήθειές τους, κάηκε το σήμερα και το αύριο της μικρής κοινωνίας τους. Κι αυτό -το ξέρουν κι οι ίδιοι- δεν πρόκειται να αποκατασταθεί με τα επιδόματα και τις ενισχύσεις».
Αυτά μου είπε και μου έφερε στο μυαλό εικόνες ξεριζωμού και προσφυγιάς, ανάλογες με αυτές του ’22, χωρίς καμία ελπίδα επιστροφής. Φτάνουν τα επιδόματα για να ξαναχτιστούν τα σπίτια και τα μαγαζιά; Φτάνουν οι ενισχύσεις -κρατικές κι ιδιωτικές- για να αναγεννηθεί η καμμένη γη, να βοσκήσουν τα ζώα, να καρπίσουν οι ελιές και τ’αμπέλια και να ξανακάνουν μέλι τα μελίσσια; Δεν φτάνουν… Παρόλα αυτά, το κράτος παραμένει ασάλευτο.
Αμετακίνητο… Συνεγγυητικό ταμείο φυσικών καταστροφών; Κι εμείς τι θα κάνουμε;;; Πώς θα αναδείξουμε το ρόλο μας; Πώς θα εξασφαλίσουμε την ψήφο των κατατρεγμένων, εάν υπάρχει ένα σύστημα που λειτουργεί αυτόνομα και αυτόματα και αποζημιώνει πλήρως την αποκατάσταση της περιουσίας και κυρίως της αξιοπρέπειας όλων -ακόμη και κυρίως των πιο αδύναμων οικονομικά- μετά από μία καταστροφή; Μα τόσο διεστραμμένα σκέφτονται, θα αναρωτηθείτε… Ελπίζω πως όχι. Θέλω να πιστεύω ότι αυτή η δυστοκία στην υλοποίηση του αυτονόητου οφείλεται απλώς και μόνο σε αναβλητικότητα, σε άγνοια ή ημιμάθεια ή σε λάθος προτεραιότητες. Η αγορά μας, η Ένωση, έχει κάνει τα πάντα για να πείσει πολλές και διαφορετικές κυβερνήσεις. Και εξακολουθεί να προσπαθεί προς αυτήν την κατεύθυνση, παρότι οι διαβεβαιώσεις ήταν πολύ συγκεκριμένες αυτή τη φορά.
Αυτή τη φορά από το βήμα της ΔΕΘ υποτίθεται ότι θα ακούγαμε όλα όσα εδώ και πολλά χρόνια περιμένουμε. Θα ακούγαμε για φορολογικές ελαφρύνσεις στις ασφαλίσεις υγείας και περιουσίας, καθώς και για τη φορολογική εναρμόνιση των ομαδικών ασφαλιστηρίων με τα όσα ισχύουν για τα ταμεία επικουρικής ασφάλισης και βεβαίως τη δυνατότητα δραστηριοποίησης των ασφαλιστικών εταιριών στη νέα επικουρική ασφάλιση, όπως αυτή θα ισχύσει από 1.1.22.
Θα ακούγαμε για τη δημιουργία συνεγγυητικού ταμείου φυσικών καταστροφών, έστω μόνο με υποχρεωτική την ασφάλιση σεισμού σε πρώτη φάση και στη συνέχεια την επέκταση της υποχρεωτικότητας για πλημμύρες και πυρκαγιές, αφού και στη χώρα μας τα ακραία καιρικά φαινόμενα προκαλούν πλέον ζημιές δεκάδων εκατομμυρίων ευρώ ανά γεγονός. Θα ακούγαμε για ουσιαστικά κίνητρα, προκειμένου οι ασφαλιστικές να εντατικοποιήσουν τις επενδύσεις τους σε ESG funds (Environment, Social, Governance).
Ακούσαμε ότι οι νέοι θα πάρουν δώρο 50GB… Για να σερφάρουν ανέμελοι σε μια εικονική πραγματικότητα, όπου ό,τι και να συμβεί διορθώνεται με ένα undo…
Καλό μας φθινόπωρο…
