Σε μία χώρα όπου η ατομική ευθύνη και η ενσυναίσθηση είναι η εξαίρεση που επιβεβαιώνει τον κανόνα, η «υποχρεωτικότητα» αποτελεί μονόδρομο για την επίτευξη κοινωνικής ισότητας και δικαιοσύνης…
Σάββατο 4 Σεπτεμβρίου, γύρω στις 21:30, κάπου στην Ντάπια των Σπετσών:
- Τελικά τι έγινε με το σπίτι σας; Όλα εντάξει;
- Εντάξει, η φωτιά σταμάτησε στα 20 μέτρα από τη μάντρα μας. Κάηκε όμως το σπίτι της αδελφής μου, ένα τετράγωνο παρακάτω.
- Ολοσχερώς;
- Ναι… Δυστυχώς…
- Είναι ασφαλισμένα φαντάζομαι και τα δύο…
- Όχι. Δεν είναι. Είναι αξίας €1,5 με €2 εκ. το καθένα κι έχουμε και πολλά έργα τέχνης, οπότε το ασφάλιστρο θα ήταν πολύ ακριβό… Πληρώνουμε κι ένα σκασμό λεφτά για την ασφάλιση του σκάφους, οπότε τα σπίτια δεν τα έχουμε ασφαλίσει.
- Συγγνώμη, αλλά τώρα που θέλετε 1,5 εκ. για να το ξαναχτίσετε, δεν θα σας πέσει ακριβό;
- Χα, χα, χα, ε, ναι, αλλά τώρα κάηκαν όλα γύρω, που σημαίνει ότι δεν κινδυνεύουμε πια.
Κάπου εκεί σταματάει η συζήτηση, γιατί πλέον ο διάλογος γίνεται φελινικός. Κοίταζα στα μάτια τον συνομιλητή μου και δεν μπορούσα να πιστέψω πως ένας άνθρωπος ούτε καν 50 ετών, μοντέρνος, επιχειρηματίας, με σπουδές στο εξωτερικό και οικογένεια με 2 παιδιά, μου έλεγε τέτοιες ασυναρτησίες…
Έχω κουραστεί να πληρώνω από τους φόρους μου, όλους όσους αρνούνται να κάνουν το προφανές, αρνούνται να ασφαλίσουν τα σπίτια τους -κάποια εκ των οποίων είναι χτισμένα και σε σημεία όπου δεν θα έπρεπε (και ο νοών νοείτο)- και έχω πλέον αγανακτήσει με την ολιγωρία τόσων και τόσων κυβερνήσεων, να δώσουν το πράσινο φως για τη δημιουργία του συνεγγυητικού ταμείου Φυσικών Καταστροφών.
Ή έστω για φορολογικές ελαφρύνσεις, ισοδύναμες με τα ασφάλιστρα. Για όλους τους κλάδους και για κάθε ευρώ που πληρώνω.
Δηλαδή, να μου δώσουν τη δυνατότητα να μην φορολογούμαι διπλά: και γιατί προνοώ και απαλλάσσω το κράτος από την όποια ζημία, αλλά και γιατί μέσω της φορολογίας μου επιβαρύνομαι και όλους αυτούς που καίγονται, πλημμυρίζουν, πέφτουν τα σπίτια τους μετά από έναν σεισμό… και κλαίγονται στα κανάλια γιατί δεν υπάρχει κράτος.
Θα μου πείτε, τώρα, πώς είναι δυνατόν να τολμώ να απαιτώ να είναι ασφαλισμένο το αγροτικό σπίτι του παππού και της γιαγιάς στο χωριό. Μα ακριβώς επειδή δεν απαιτώ από τους ανθρώπους αυτούς τέτοιου είδους πρόνοια, απαιτώ από το κράτος το συνεγγυητικό. Τη συνταγή που θα καλύψει όλα τα ακίνητα της χώρας με την ελάχιστη δυνατή επιβάρυνση.
Σύμφωνα με έγκυρες πηγές, ο πρωθυπουργός Κυριάκος Μητσοτάκης θα κάνει σημαντικές ανακοινώσεις για τα φλέγοντα αιτήματα του κλάδου μας κατά διάρκεια της ομιλίας του στη ΔΕΘ. Σύμφωνα με τις ίδιες πηγές, ο πρόεδρος της ΕΑΕΕ Αλέξανδρος Σαρρηγεωργίου συνεργάστηκε πολύ στενά με υπουργό της κυβέρνησης και τα αιτήματα του κλάδου μας έχουν απαντηθεί σε μεγάλο βαθμό.
Φυσικά, πάντα των ανακοινώσεων έπεται η υλοποίηση. Ελπίζω να είναι άμεση. Γιατί ήδη έχουν περάσει δύο χρόνια γεμάτα με όμορφες υποσχέσεις. Κι εν τω μεταξύ «τα όμορφα χωριά, όμορφα καίγονται»*. Καλό μας φθινόπωρο!
Μαρίνα Δρακάτου
