Καθώς ολοκληρώθηκε και το φετινό Monte Carlo Rendez-Vous της διεθνούς ασφαλιστικής και αντασφαλιστικής αγοράς, μία πρώτη αίσθηση είναι πως δεν κυριαρχεί πλέον η αγωνία σχετικά με τη διαθεσιμότητα κάλυψης έναντι φυσικών καταστροφών, όπως είχε συμβεί στην περσινή συνάντηση. Ωστόσο παραμένουν αρκετά ερωτηματικά ως προς αυτό το καυτό ζήτημα.
Οι αντασφαλιστές συνεχίζουν να προχωρούν σε αυξήσεις ασφαλίστρων και βελτιώσεις των όρων των συμβολαίων, επιδιώκοντας να επιδείξουν καλά αποτελέσματα στους μετόχους τους και να προσελκύσουν νέα κεφάλαια προς επένδυση. Μέχρι στιγμής τα καταφέρνουν, επιδεικνύοντας αντοχή στην αύξηση των φυσικών καταστροφών, αλλά η θέση τους είναι ευάλωτη σε μία πιθανή επιδείνωση της κατάστασης.
Στο Μόντε Κάρλο έγιναν αρκετές συζητήσεις γύρω από τη βιωσιμότητα της αγοράς και την ανάγκη των αντασφαλιστών να αποδείξουν ότι εφαρμόζουν ένα βιώσιμο μακροπρόθεσμα επιχειρηματικό μοντέλο, τόσο για την αγορά όσο και ευρύτερα για την κοινωνία. Έτσι δεν αναμένεται να δούμε τις τιμές των αντασφαλίστρων να υποχωρούν, γεγονός που δυσκολεύει αρκετά τη ζωή των ασφαλιστικών εταιριών, οι οποίες πλέον αναγκάζονται να κρατούν μεγαλύτερο μέρος του κινδύνου. Οι επιπτώσεις της κατανομής των 70 δισ. δολαρίων που ήταν το κόστος των φυσικών καταστροφών κατά το α’ εξάμηνο του 2023 φαίνεται ξεκάθαρα στα οικονομικά αποτελέσματα των εταιριών. Οπότε πλέον και οι ίδιοι οι ασφαλιστές θα πρέπει να διαχειριστούν με τη σειρά τους το εντεινόμενο πρόβλημα των φυσικών καταστροφών.
Μέχρι στιγμής φαίνεται πως αντασφαλιστές και ασφαλιστές πετούν διαδοχικά το μπαλάκι της αστάθειας ο ένας στο γήπεδο του άλλου και το σκορ είναι ισόπαλο. Όμως δεδομένου ότι μοιάζει να καθιερώνεται πλέον ένα μοτίβο όπου το κόστος των φυσικών καταστροφών φθάνει τα 100 δισ. δολάρια σε ετήσια βάση, η πίεση στην (αντ)ασφαλιστική αγορά μεγαλώνει, προκειμένου να βρεθεί μία μακροπρόθεσμη και βιώσιμη λύση για το πρόβλημα.
