«Φωτιά τώρα στη Θήβα – Καίει κοντά σε κατοικημένη περιοχή. Μαίνεται ανεξέλεγκτη η φωτιά στη Ρόδο, αναζωπυρώσεις και στην Εύβοια, νέες εκκενώσεις από 112, καλύτερη η εικόνα στο Αίγιο και στην Κέρκυρα, υπό έλεγχο η φωτιά στο Πήλιο.»
Την ώρα που γράφω το Δεν Πάθαμε του Ιουλίου, όλη η χώρα ζει για ακόμη μία χρονιά την τραγωδία της πύρινης λαίλαπας, που καταπίνει δάση, εξοντώνει την πανίδα και εκκενώνει χωριά και πόλεις. Τις πυρκαγιές, για τις οποίες, κάθε καλοκαίρι ανεξαιρέτως, «είναι προετοιμασμένος ο κρατικός μηχανισμός» και κάθε καλοκαίρι, ακόμη κι αν δε θρηνούμε θύματα, η φυσική ομορφιά της χώρας μας καταστρέφεται, η πολιτιστική μας κληρονομιά απειλείται, ο τουρισμός μας δυσφημείται, οι συμπολίτες μας ξεσπιτώνονται (και συχνά ξεριζώνονται) και οι φλόγες, στο πέρασμά τους, καταπίνουν κτήρια και αυτοκίνητα.
Και η κατάληξη όλων αυτών είναι κι αυτή προδεδικασμένη…
Επίδομα τεσσάρων ή πέντε χιλιάδων ευρώ άμεσα στους πυρόπληκτους και μετά… Και μετά, συνήθως, το τίποτα…
Γίνεται πλέον σαφές σε όλους (πλην των εκάστοτε κυβερνώντων, ότι η υποχρεωτικότητα της ασφάλισης έναντι φυσικών καταστροφών όχι μόνον δεν αποτελεί πολυτέλεια, αλλά ξεκάθαρη αναγκαιότητα και για τους πληγέντες πολίτες και για όλους τους φορολογούμενους πολίτες, αλλά κυρίως για τον κρατικό προϋπολογισμό, που δεν αντέχει τις επιδοματικές πολιτικές (διά πάσαν νόσον) και βεβαίως, σε καμία περίπτωση, την αποκατάσταση των καμένων. Αρκεί κανείς να αναλογιστεί ότι ακόμη και η δεντροφύτευση των πληγεισών περιοχών αποτελεί ιδιωτική και εθελοντική πρωτοβουλία, για να καταλάβει τη δυσχερή θέση του κράτους.
Όσο για το κίνητρο της έκπτωσης του 10% επί του ΕΝΦΙΑ για όσους προσκομίζουν ασφαλιστήριο έναντι φυσικών καταστροφών, αυτό κι αν είναι ανέκδοτο… Ανέκδοτο ανάλογο με την αύξηση των προστίμων για εμπρησμούς που ανακοίνωσε ο Βασίλης Κικίλιας…
Μαρίνα Δρακάτου
