Σύμφωνα με την PwC, εάν εξισωνόταν ο μέσος μισθός των γυναικών με αυτόν των ανδρών ΣΕ ΠΑΓΚΟΣΜΙΟ ΕΠΙΠΕΔΟ, οι αμοιβές των γυναικών θα ΑΥΞΑΝΟΝΤΑΝ κατά 2 ΤΡΙΣΕΚΑΤΟΜΜΥΡΙΑ ΔΟΛΑΡΙΑ ΕΤΗΣΙΩΣ.
Όπως αντιλαμβάνεται κανείς, η διαφορά όχι μόνον είναι τεράστια, αλλά, κυρίως, καταγράφει την οδυνηρή πραγματικότητα, που δεν απαλύνεται από κανένα policy και procedure. Kαι μόνο το γεγονός ότι χρειάζονται πολιτικές και διαδικασίες για να διαφυλαχθούν, ως έναν βαθμό, τα δικαιώματα των γυναικών στον εργασιακό χώρο, αποτελεί από μόνο του αποδεικτικό στοιχείο της μεγάλης κατάχρησης εξουσίας που χρόνια τώρα εξασκείται από το ανδρικό φύλο. Οι νοοτροπίες παραμένουν: όταν μία γυναίκα είναι εξαιρετική στη δουλειά της, αποτελεσματική, όταν επιτυγχάνει τους στόχους της, έχει άποψη και εκτόπισμα, είναι «bitch» και καθόλου ελκυστική ως προσωπικότητα για τους άντρες, ενώ ο αντίστοιχος άντρας είναι «πολύ ικανός, εξαιρετικός, αστέρι» και για εμάς τις γυναίκες άκρως γοητευτικός.
Εάν μία γυναίκα στέλεχος είναι όμορφη, τα ταλέντα και οι γνώσεις της παύουν να αποτελούν προσόν. Η επικρατούσα άποψη τη θέλει να έχει κοιμηθεί με το αφεντικό, με τον μέτοχο, με τον αμέσως προϊστάμενό της. Και βεβαίως, μία όμορφη γυναίκα έχει δεκαπλάσιες πιθανότητες να βρει δουλειά, ανεξαρτήτως προσόντων.
Πάρτε παράδειγμα την αγορά μας. Μέχρι και το 2022 στις 37 ασφαλιστικές εταιρίες που δραστηριοποιούνται στη χώρα μας είχαμε μόλις 2 γυναίκες CEO και μία γενική διευθύντρια στην Ένωση. Το 2023 θα έχουμε μόλις 1 γυναίκα CEO σε ασφαλιστική. Στις big 4 μεσιτικές η ποσόστωση είναι σαφώς καλύτερη, αφού σε 2 οι CEOs είναι γυναίκες.
Πολλές είναι και οι ασφαλιστικές στις οποίες οι γυναίκες υψηλόβαθμα στελέχη είναι άγνωστο είδος, που δεν απαντάται στους ορόφους των γραφείων διοίκησης και περιορίζεται είτε σε θέσεις «διακοσμητικές» (βλ. ρεσεψιόν, γραμματειακή υποστήριξη, etc.) είτε σε θέσεις που το interaction, η αλληλεπίδραση, με πελάτες και συνεργάτες είναι περιορισμένη.
Μαρίνα Δρακάτου
